اثر تکاملی محرومیت از نور بر القای تقویت درازمدت (ltp) در نورون های ناحیه ی ca۱ هیپوکامپ موش صحرایی

مقدمه: علاوه بر فعالیت ذاتی نورون ها، سیگنال های حسی در دوران بحرانی تکامل مغز اثر شگرفی در ساختار و عملکرد مغز دارند. در این مطالعه اثر تکاملی محرومیت از نور بر روی پدیده ی تقویت پاسخ های میدانی ثبت شده از ناحیه ی ca1 هیپوکامپ مورد بررسی قرار گرفته است. روش ها: در این مطالعه ی تجربی، 48 سر موش صحرایی نر در دو گروه روشنایی (lr یا light reared) و تاریکی (dr یا dark reared) قرار گرفتند. حیوانات lr از بدو تولد تا لحظه ی آزمایش در شرایط معمول حیوانخانه و موش های dr در شرایط تاریکی کامل قرار گرفتند. سپس حیوانات هر گروه به 3 زیر گروه 2، 6 و 10 هفته (هر گروه 8 سر) تقسیم شدند. با تحریک مسیر پریفورنت، پاسخ های میدانی نورون ها در ناحیه ی ca1 برای مدت 30 دقیقه ثبت گردید. سپس تحریک تتانیک اعمال شد و آزمایش به مدت 120 دقیقه ی دیگر ادامه یافت. یافته ها: هم زمان با افزایش سن، از اندازه ی پاسخ های پایه ی حیوانات lr کاسته و بر اندازه ی پاسخ های حیوانات dr افزوده شد. همچنین، اگرچه محرومیت از بینایی مانع از القای تقویت درازمدت (ltp یا long-term potentiation) در ناحیه ی ca1 هیپوکامپ نشد، اما از میزان تقویت آن کاست و با افزایش سن نیز در هر دو گروه حیوانات از اندازه ی پاسخ بعد از القای ltp کاسته شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تغییر در تجربه ی بینایی از طریق تغییر در فعالیت نورترانسمیترهای مغزی باعث ایجاد اختلال در فعالیت نورون های ناحیه ی ca1 هیپوکامپ قبل و بعد از القای ltp می شود.